9
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
1429
Okunma
yıkılır önce kentler
bir sıradanın elinden tutarak çözülür
sen beni burada bırak
bir kır kahvesinde
bir yol üstü kamyoncu lokantasında
tenim sevişir nasılsa
kendi boşluğuyla
yıkılır önce kentler
sırtımı dayadığım bütün duvarlar çözülür
bir sinir harbi
bir çift güvercin
yuvasından fırlayan elaya
kendi varlığını düşürür
adam değildir artık
yıkılır önce kentler
bu şehirde bütün yüzler yalancıdır zaten
aklını kaçırır
seni anımsatan puslu ışıkları yalnızlığımın
beni uzak ihtimallere soyutlar
bir çiçeği bekler gibi
bekler adam
yıkılanları, yitirilenleri serseri
Diz_Kapak
5.0
100% (14)
Cevap Yaz