Eskiden ölmemiştim ben
Hayat denen şey yıkmamıştı beni derinden.
Toz pembe çocukluğum vardı.
Acıları ciğerimden hissetmemiştim ben.

İlkokulda silgi kokan yarınlarım,
Tebeşir beyazı umutlarım vardı benim.
Defterlerin arkasına karaladığım şiirlerim.
Adımın yanında koskoca "Can" taşıyordum ben.

Büyüdüm öğrendim, öyle değilmiş gerçekten.
Acı vurunca derinden, nefes geçmezmiş sineden.
Aşk yapışınca yakana, gözyaşı durmazmış gözlerden.
Dünyayı bu kadar acımasız bilmemiştim ben.

Devrik bir hayatın, öznesiz tek yüklemi ayrılıkmış.
Aşk, koca bir yalnızlığın ilk adımıymış.
Aşk, yeni türeyen en parlak meslekmiş meğer.
İnsanlar, kiralık umutlar beslermiş.
Satılık hayaller.
Az kullanılmış bedenler.
Hor kullanılan anlamsız gözler!
İlk temasta titremeyen eller.
İnsanları bu kadar kirli bilmiyordum ben!

Büyüdüm öğrendim, öyle değilmiş gerçekten.
Aşkı nimet gibi başının üstünde taşıyan insanlar,
Hepsi ölmüşler.
Hayatı böyle bilmiyordum ben.