Elinde kahve misal bir rüyaya dalar su.
Nice bayramlar geçer yokluğun hüzzam demi.
Hayalde derlenen hâl sanki kahve kokusu.
Hasretin hüzne salar yol gözleyen didemi.


Fincan ile kahveyi kıskanırım dem be dem.
Onlardaki ünsiyet neden uzaktır bize.
Bırakıp gidecektin neden geldin ki madem.
Aklım takılı kaldı gamzendeki sır ize.


Elinde kahve misal hayallerim telveli.
Köpüğün albenisi senin gittiğin diyar.
Ay güneş senle gitti huzur sükun gölgeli.
Benim dışımda her şey bu iklimde bahtiyar.


Kahvenin acısında kırk yıl tat bulur damak.
Kırk birinci senede mırranın günü doğar.
Nazenin bir peridir her seher duvağı ak.
Dudakta katre hüzün sükunla göğe ağar.


Karac’oğlan kahveyi kara diye denk bilir.
Bir fincan kahve için bir şarkı bestelenir.
Elâ gözde sürmeyi en efsane renk bilir.
Sevgilinin kakülü fincanda destelenir.
Ankara,18.10.2013 İ.K