saate baktım biraz önce
şair bütün aşkları öldürecek yetkiyi kendinde buluyor
mahkeme tutanaklarına düşmeden



kaç gösteriyor
kaçı geçiyor
hesapsız
duvar dibine yaslanmış
asfalta oturuyor
ağzında şekersiz bir sakız
yavşak bir gülümsemenin yüzüne yakıştığını sanıyor
dokunduğu hayat kadınlarının teninde kontrolsüz
vücut ısısını ayarlayamadığından ötürü elektrik saçıyor



sen yoksun nasılsa
sen yoksun ya
operaya gidiyor
altına kaçırdığı caddelerden geçerek



zırlıyor ağlak suratlı bir çocuk
ben zindansız ve peşrevsiz
yakışıklı öpücükler bırakmadım dudağına
sol yanı bilinçsiz
sağ gözü doğuştan kapalı



saat üç’ü gösteriyor
halbuki bütün gece oniki bende
senin küfürlerine hedef olduğum vakit
cepsiz pantolonuna ellerini iliştirmeye çalışan
bir cüce geçiyor karşı kaldırımdan
yalnız senin sesin
ve sigara kokan nefesin
damgasını vuruyor buğulu cama



bütün bir günün başrol oyuncusu olmadan
kaç numaralı adamıyım kaygan teninin
vakti geldiğinde sırasını başkasına devredecek



ölüm değil midir ki aşk
ölüp ölüp dirildiğim o kadın değil midir ki
sabah ayinlerinde beni hırpalayan
sanırım bu acıyı çok yakıştırdım tenime
kaç beden büyük geldiğini düşünmeden



saate baktım biraz önce
şair rakı şişesinde sulandırılacak az sonra
biliyorum



Diz_Kapak