Kar yağıyor, yağdığı akşamı karanlığa sürükleyen bir gökyüzü var gönlümün üzerinde. Ayaz kırılmamış ve yağmurlar dokunduğu her şeyi yorabilecek kadar sert düşüyor terkedilenlerin yüreğine.

Mevsim, diyorum. Mevsim tükenmiyor hiç.
Benim yazım,
Senin kışın,
Ve sonra senin ilkbahara düşen ışığın...

Gidiyorsun ama tükenmiyor aydınlığın!

Bir geçmiş var diyorum ardından. Üşüyen nefesimin ellerinde hayat bulduğu bir geçmiş...

Anıların bir geçmişi var. Anılar bile terk edildiklerinde affetmiyorlar.

Bütün mevsimleri sana adamış, tüm anıları mevsimlere kiralamış olmakla avunan bir ağrı da yüreğimin ortasında
O ağrı da benim gibi nefesini, ellerini, sesini
Ve sonra gidişini özlüyor ya!

O ağrı da benim gibi hayalini terkedemiyor, yorgun
Ben o ağrı kadar çırılçıplak…

Ben de o ağrı kadar seni özlüyorum.

Asena Gülsüm Güneş