................................ mutluluğun resmi var mı dır !

Çocukların dertlerini kendileri gibi küçük saymayın ,
çocukların sevinçlerini de hiçe saymayın ,
dahası onların beyaz olan hayallerini de çalmayın .

her yaşın bir çocuksu duruşu vardır ,
olmalı ki hayata çocuk gülüşünde saf bakabilelim
hepimizin kızgınlıklarımızı yendiğimiz saf umutları vardır ;
olmalı ki çekilmezliği konforlaştıralım .

mutsuzluğu yaşamadan
mutluluğun zirvesine çıkamayız ,
oysa kendini öldürmek zayıf insanların işidir ,
ve kendi önünden çekilmeli ki insan ,
acılarda ona bir şeyler öğretsin deriz ;

çilesiyle ileriye bakmak ,
sabır ,
gayret ,
dikkat ister,
zaman şahikası ile bakmak ise,
çıldırtıcı olanına layıktır ,
hikmet diliyle yazmak ;
çekilmez yüklü akmaktır ,

... hayata gülümsemeyle bakmak ,
hayatımızı elbet kolaylaştırmıyor ,
kederimizi olgunlaştırır ,
derdimiz hayatla değil ki zaten ;
kendini kaybetme tuzağına ,
bir gün bile düşmekte ,
zaman tünelinde umudumuzu kaybetmektir .

’’ Kızgın gülüşlerim var benim duvar gibi ,
akılla bedende bir bütün gibi ,
savaşan bedenime inanan zihin gibi ’’

sözlerimin dilbazlığını ;
az kelime çok anlatımla iyileştiriyor ,
sessizliğin sesini dinliyor
kimsesiz mezarlığına taziler diliyorum ,
mağma tabakası oluşmuş ,
sevgimi bedenime giydiriyor ,
geçmişimin ta içinden ,
ağrısını bileyleyerek uyanıyorum .

ve .... sorgusuzca gelip delip girmiş ,
en deruni yar köşeme ,
... hadi beni sana azat et diyorum .

Gülay GÖKTÜRK