YORULDUM ARTIK

Deli gönül, yoruldum; ardın sıra koşmaktan.
Delindi tabanlarım, dere tepe aşmaktan.
Çaresizlik içinde, hayret edip şaşmaktan.
Başka yol bırakmadın gönül… Kırıldım artık.
Her gün isteklerinden gönül… Yoruldum artık.


Olur-olmaz zamanda hevesler peşindesin.
Yürümüyor dizlerim; sen neyin düşündesin?
Bırak artık yakamı, ömrümün kışındasın.
Mecal, hal bırakmadın; gönül… Gerildim artık
Her gün isteklerinden gönül… Yoruldum artık.


Hiç ayarın yok senin.. Deli poyraz gibisin.
Bazı gün masumlaşan küçücük bir sabisin.
Sel olur da çağlarsın, ulaşılmaz debisin.
Akan sel bırakmadın gönül… Duruldum artık
Her gün isteklerinden gönül… Yoruldum artık.


Mevsimler hazan oldu… Ömrümün son baharı.
Güneş küsmüş gülmüyor; yakmıyor artık harı.
İçimde de kalmadı; söndü aşkın neharı.
Bende gül bırakmadın gönül… Derildim artık
Her gün isteklerinden gönül… Yoruldum artık.


Üç günlük şu ömrümde, bir gün olsun gülmedim.
Yorgun geldim- giderim; rahat nedir bilmedim.
Doğuştan tık nefestim; derin soluk almadım.
Hava yel bırakmadın, gönül… Daraldım artık.
Her gün isteklerinden, gönül… Yoruldum artık.


Azrail beni bekler; hala sen oynaştasın.
Soruyorsun ki bana: Sen niye telâştasın?
Can bedenden göçüyor… Sen eğlence coştasın.
Bana sal bırakmadın, gönül… Darıldım artık.
Her gün isteklerinden, gönül… Yoruldum artık.

Hülvani BAŞTUĞ. (YORGUN ŞAİR)
12/10/2013
..