hayrettin taylan




vuslatın mahreminde saklı gelişlerin gelin düşlerine vurulur vicdanım
sarılışın gerçeğinde eriyen hayallerime ertelenmiş hayat gibi akıyorsun
delirmiş , delinmiş kendimden kaçan düşlerin sonsuzluk sözündeyim
düşündükçe seni, sığmadığım sızıların iç emelleri kirleniyor
karışık keskinliklerin ucunda olmayan yüreğin kanıyor
barışık geleceğin selinde olmayan benim sürükleniyor
gelmek dışında başka dış bağlantın olmamalı cançiçeğim


sevilerin paftasında iyilerin atlasını yazar sensizliğim
cenneti orada başlatır, güzelliğinde üreyen aşk melekleri
duyunçlarım beslenir anılarımızla, bir güne şifrelenir hep gelişin
tütsülenmiş kavuşmanın kavuştağında tellenir hüzünlerim
yaşanmış gerçeğin can aynasında gün’eşini serer bahtımın dili
kanıtlanmış aşkın kiliminde nakışlanır ruhuna akan semantik seslenişim
ey sevgili der, derlenmiş zamanın nidası, vidası eskimesin maşuğun
ey sevgili der vuslat, hayıflanışını bitir, yadsının yatsısında gel gayrı


uzakları takas eden saklı düşlerin içinde akıyor umudum
filizlenen yalnızlığımın egzotik yazgısında yazılır sevi ufkum
aşksın ve aşkın yürek rahmisin diye doğurgan anlar ağlaşır sözlerimde
her sözümde yeni bir sen doğar betimleniş harmanında
her gözümde yeni bir sen koşar hasretlik kirmanımda
cennet gülüşünü tümler damlalardan sonra güleç yüzüm

sırlarında üşüyen düşüncelerin aşk perdesinde açılır arif kanadım
imkansızlığın şah damarından akar kanayışım
özleyişler in metruk coğrafyasında seni bulur bilincimin kilometre taşları
meğer yakınımda , meğer sükunumda, meğer sabrımda, meğer ömründeymişsin


vedanın burçlarında okunmamış kaderler serildi keder borcuma
bu hicranın hicretinde hücrelerini kanatarak ödemiş oldum her şeyi
öfkesinin kinayesinde beni bulduğun mecazın seyri değiştirdi her şeyi
şimdi tenasüpler, tenezzüller, terkipler gölgesinde sözsüz kalmış anlar ağlaşır
her şey kalbinin ucunda, haydi bağlansın uçlarımız bu sevdanın hüzün yanına
ruh şarkısının sesi kadar güzel anlamda, ölümsüzlüğüm okunsun
sen konsun demlerimin eriyen şanlarına, ben koksun sen ….