hayrettin taylan

türk şirinde ilk ve yeni tarz…
Letrik Tevriyesel tarz( letrizm harfçilik, tevriye, ikiden fazla anlam)




hüzünlerinin g’örüntüleri full hd gibi içimde n’etti
servilerin t’asalarında beklenen m’usa değilim
ben olunca kızıldeniz d’aha kirlenir, firavun’un s’on kızına gider d’uygunluğum
aynı b’akışın sol yanında direnişin başlar geçiçi del’iliğimle
beklentisiz bir güçle içimde yoğruldu mecalin
d’okunamadığım ,g’öremediğim ,d’indiremediğim ç’izdiremediğim duyguların çeşnisisin
çaresizlik çeşmesinden seni içmeye geldim aşk –ı t’asımla
2…

k’orkunda ç’alınmış sevdanın üst benlik t’eliyim
h’ak ettiğin geleceğin a’dem kemiğinde bilenen er’demin s’avıyım
k’arman ç’ormanımda kendini buluşa y’etkin duruşun bilinç n’arıyım
alev alev s’ana y’anan m’analarımın devrik helallerin süt aşkıyım
sevgin isa’betin kutsi sancısıydı, meryemsi, merhemsiliğin sözsüz diliydin
derya, serap da hicran de ben de sen düşündüğünün her anıyım

3…
y’anarım ibrahimi bir alevle aşk mutlağa ulaklarını sunarken
k’an ağlarken senli ilk demlerin fatih’i olup istanbul gibi büyüsün sevdamız
kalesi yüreğinde yıkılmış şehrin azizi olmak ney’e çare…
mistiktik suların susamış aşk dalgasında s’özlüğün hangi d’ermanıma pare
gülümseme fakiriydim, güleç yüzünle çağ atladı huzurum
yeniden sevmenin trajedisinde sahneleniyor senli düşlerim
h’azanın mayınlarında hüzünlerine bastım , s’ol yanım koptu g’ayrı


4.
g’el geceyi hecelemez gelgitler, suyu küstürmez kirli düşler
suyun hırçın sözcüklerinde yıkansın cümlelerim seninle
g’özlemlerime ışık k’alan s’evilerin güleç z’amanısın
is’yanını silmiş gerçeğin sismik h’aritasında depreşir kalbim
sensizliğine mahkum edilmiş sistemin ayrıştırıcı derdiyle kırılır umudum
oysa her şey sevmenin aşısı,oysa her şey aş’kınında h’aklılığını sunar
oysa kurban değiliz çıkar sülüklerine , sevmek , inanmak yeter bize