15
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1779
Okunma

yağmur nasıl besler ise toprağı
öyle besleyeceğim umudunuzu
leke kalmayacak gülde
eller açacak ellerin önünü
sanat eseri gibi umut
tarla ne’ki fabrika ne
işçisiz, çıkılamayacak
yükseltilen merdivenlerden
gözü kapalı gidilmeyecek ölüme
önümüze düşmeyecek en son ihtimaller
lekesiz beyaz gül
büyüyecek ellerin güneşinde
ben çıkacak yönetim kapısından
ışıklı odalara girecek biz
ayna gibi açığa çıkacak gerçek
öpmek geçer içimden, ellerin işçi
yetinirsen bir sulamalık övgüyle
bütün çiçekleri açar yazın baharın
kışa önümüzde meyvedir
buyrun tadına bakın ellerin
bir an boş duramaz ellerim
ben ellerin ozanıyım
fidan diker, çapa yapar, tohum ekerim
toprağın insanıyım
şiir eker sevgi biçerim arada
yine de alnının ak terini yazamam
gurbet elde işçimin
ve ülkemde gurbeti yaşayan ellerin!
12. 10. 2013 / Nazik Gülünay