Allahaısmarladık İstanbul’um
Terkettim sanma seni
Yanımda götürüyorum
Sen, ey güzellikler diyarım !
Bin yüreğim de olsa,
Kendimi asla sana doymuş saymamalıyım...

Allahaısmarladık, mutlu kal İstanbul’um ?
Hakkını helal et bana
Seninle dert ortaklığından
Artık uzaklaşıyorum
Üstüne görmedim başka ?
Dertleri paylaşmakta
Korkma seni unutmuyorum,
Resimlerin de seninle buluşuyorum
Kimi mutlu oluyor,
Kimi de kahroluyorum !…

Benden bahset o bembeyaz martılarına
Hatırlat beni sık sık onlara
“Gözden ırak olan,
Gönülden de ırak olurmuş” derler ya,
Ne olur unutmasınlar, bu garip dostunu arkalarında ?…

Vapurlarını bekleyen insanlarına geciktirme
Zamanında yetişsin sevgililer sevdiklerine
Sirenlerini çal mavilerde yüzerken
Her zaman ki gibi sen yine
Köpük köpük et denizini giderken
Selam ilet meltemlerine benden
İhmal etmesin vapurlarında ki yolcuların,
Simit atsınlar martılara mavilerin de uçarken…

Canım İstanbul’um;
Şu aç İstanbul halimle,
Sen’li günleri anlatmaya bir başlasam
Bir dökülsen bağrımdan sana cümle cümle
Yayılırsın seller gibi benden gayri tüm yüreklere !
Yine de İstanbul’suz kendimi sana anlatmış sayamam
Akşam, sabah senli günleri hatırlamasam,
Razıyım söz, terk etsin bu beni İstanbul sevdam”...

Oysa senin sevdan,
Bil ki bunu benim her daim ömür pilim !
Terk ederse o duygu beni iyice fakirleşirim
HİÇ’lerle dolar benim bütün benliğim
Tamtakır olur dışımla içim
İyiden iyiye ilhamsız kalır şiirlerim,
Sonunda da ben mutlaka bitebilirim !...

Hapsedeceğim istanbul günlerimi yüreğime
Sevdiklerimi bıraktım çünkü o kentte
Bir bir hatırlat beni onlara sen de;
Parklarına, sokaklarına, denizine, midyelerine,
Mehtaplı gecelerine…
Söz,
Seni anlatırım İstanbul ben de,
Burada senin hasretini çekenlere ?…

Sevinçlerim, acılarım hepsi orada kaldılar
Bildiğin gibi,
Seninle kucak dolusu yaşanmışlıklarım var,
Hele düş kırıklıklarına uğramalar,
Hem öyleki onlar,
Dert çıkınım da tomar tomar !…

Belki de yaşayamazdım sen olmasan
Yerimde kim olsa kendine kıyar ?
Nasıl yaşama bağlanırdı ki üstüne bir sevdiğinden ayrılan
Sağ olasın be sen ey güzel diyar !
Sendin teselli için bana hep el uzatan,
Vapurlarınla, mavilerinle, martılarınla yüreğimi oyalayım duran
Moral verirdi bana o büyü dolu dünyan !….

Birlikte konuşurduk her konuyu
Kendimi senden bir türlü alıkoyamazdım
Mor yalnızlıklarım da arardım sıcak dostluğunu
Boğazını, sahilini, yakamozunu,
Görmesem duramazdım
Seni diğer sevda acılarımdan hep özel tutardım…

Bazen akşam güneşi denizin de boğulurdu
Sonra da karşım da enfes bir tablo oluşurdu !
Bir de inkar edemem hani hiç senin şu durumunu,
Emeğinin bir şair ruh da asla ödenemez olduğunu !…

Sendin beni yaşamla barıştıran
Her türden sevgilerin vefasızlıklarını unutturan
Tutardı kırık kalbimden elinden o eşsiz dünyan
Kurtulurdum yazarken ben tüm karamsarlıklarımdan
Dertler artık ta en derinlerime inip
Daha çok da canıma kasttettiği zaman…



İ.Hakkı Gürcanok

10/ 07/2010
FETHİYE...