Derya gibi umman ,
semanın derinliklerinde ;
sıra sıra yıldızlar ,
ay düşlerinde ;

güneş yörüngesinde ay ,
kenara çekilmeli ışıklı yorgan ,
görünce açmalı üstünü ,
ümit duvar olmalı ,
çığlığına ferman ,
çektiğinde yorganı ,
sessizliği korkutmamalı ,
huzur vermeli ,
karanlık ufuklara .

Daldığım bir yanım ;
attığım oltam ,
orda kalmış gibi ,
her adımım eksik ,
her adımım tastamam ,
karanlıkda yanmış gibi .

Ah ibrişim şahlı şimşekler ah ;
çığlığımı duydun mu !
duy !
fikrimden aşka ,
ahir ömrüm ömrü ömre uzanan ,
bir çakımlık nöbetlerde ,
büyük küçük ,
küme küme ,
sıra sıra ,
renk renk ,
küçümsemeden küsmeden ;
hem mütevazi ,
hem arbededen ,
hem debdebeden uzak ,
yokmuşcasına varmışım yokluğunda bir çığlık .

... Melek-i ala-dan haber var ;
’’ sen yola çık hele bir ;
yol gösterir yolun ’’

mesela ! ip uçlarının kırıntıları bulması gibi ,
varlık manasında renk çümbüşü temaşasını görebilsek ,
mesela ! ummana dalabilsek ,
ruhumuzu dinlesek okşasak ,
Hak’la hem dem halkla her dem olabilsek ,

Gülay Göktürk