Gecelerin bağrından, göz açarken sabaha
Huzuru içer miyim, bilmem ahu gözünden
Sevda taze dalında, tomurcuktayken daha
Mutluluk okur muyum? Acep güzel yüzünden


Kuşlar göç etti burdan, sen bana geldin güzün
Öyle güzel baktın ki, içime aktı hüzün
Utandın, eğdin başın, al güle döndü yüzün
Kıssadan hisse kaptım, o mânalı sözünden.


Gönlüm, gönlüne düştü, aşk yurduna varıldı
Kıskandı mavilikler , sanki gökler yarıldı
Gönüller hemhal oldu, bir potada karıldı
Başlar göklere erdi, sıyrılırken hüzünden.


Gözlerin konuştuğu, vuslatta ki o demde
Gönüller bir atmalı, şu üç günlük âlemde
Mahrem duygular gizli, şiir yazan kalemde
İnsan ibret almalı, sığındığı özünden.


Arada dağ olsa da, gönül dinlemez ferman
Ayak kalbin ardında, mecal tüketir her an
Umutlar tükenmeden, derde yetişir derman
Kavuşma türküleri, düşer gönül sazından.