1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1046
Okunma
sadece ATEŞ.......
Ne zaman ki kipirdansa yuregim
şiir yazmaya gider ellerim
Kaybetmişim sesimi de
konuşamıyorum demektir,
alfabemi tüketmişim de,
göynüm yine kagit kesigi dolmus gibi…
Ne zaman yazmaya kalksam,
çölün tam ortasında
kaybolmuşum da,
neresi kuzey,
neresi kıble anlamaktan yoksun kalmışım demektir.
Hangi kelimeleri ard arda sıralarsam sıralayayım;
hangi huzun
hangi yaşam sancısı
hangi çocuğun çaresizliği
hangi kadının ateşi
hangi yaşlı kadinin bilgeliği,
dökülürse dökülsün murekkebimden
biline ki kelimeler tükenmiş
yangın başlamış sessizliklerimde….
ve ben bu şiiri ,
böyle konusuz,
böyle öznesiz
böyle oyunsuz yazmışsam
biline ki,
ne ses kalmış,
ne kelime kalmış,
ne tecrübe kalmış
ne umut kalmış,
ne ben kalmış,
sadece ateş KALMIŞ,
sadece ATEŞ…….
Mısra Mumcu
5.0
100% (1)
Cevap Yaz