Söz bilenince

İnce ince kıy dedilerse tarifte
arifte hikmettir söz

kıy o zaman bilenmiş sözlerinle
zati yüreğim göz göz
attığın susuz kıyılardan çıkar desem de
çıkmak isteyen kim
halleşip gidiyorduk

yorduk sözü de
aşk denen seviyi de

orman yeşili gözlerinde havalar
kah güneşli kahi kar boran

sende fil
fil kini
öfkesi mi var
yıkma aşk’ımı başıma

Funda kokan sırma saçlarının tekini
koparmaya bir teline kıyar mıydım Ceylanım
sen de suçlusun ben de derdin
derdin buysa
öfken bitecekse
huzur bulacaksan
var getir

korkan kim aşk’ın zulümlerinden
iz bırakmıyorsun sanma ki
çıkmaz açığa
bu maktulün katili

kırlarda gezinir gibiyim
ayaklarımı dalıyor ısırgan otları
gözlerinde nemli gölgeler oluştuğunda
sığınıyorum yine
tayfına

işte o hallerde gölgeni üstüme ser
cibinlik yerine

ve bir daha siyah bir bulut olup gitme ya bana
sözün olduğunu da unutma dersem
ki
ve sen benim dört mevsimimi yaşadığım ülkem

razıyım
ince ince kıy dedilerse tarifte
kıy o zaman
sevi sözcüklerini yakıştıramadıysan dudaklarına

ya da çıkar beni yüreğinden selamet bir yere
açacaksa çiçeklerimiz bozkırda da açar
ama sen beni bırakıver
yemyeşil çimenli bir gölgeye

22/Eylül/2013/Pazar/Bodrum

Yüksel Nimet Apel