Geceye bırakma çocukluğumu NEVRA
ürker düşlerim
soğuktur
karanlıktır
korkma çağırmam gel diye
tek sana inandım NEVRA
bir kadeh rakıda ıslanan hüzün misali
döküldüm yüreğimden ellerine
ah bilsen NEVRA
kıvrılmayacak takvimler sensizliğin ardına
yüreğimde çoğul kanamalı yara
uzadıkça uzuyor çığlıklarım ağlama seanslarıma
sen artık NEVRA sen
titrek yüreğimde gece ağlayışlarım
mendilimde irinli gözyaşım
ah kanayan yanım ah
dudaklarımda bıraktığın sıcaklığında rüzgar
yürüyor ardım sıra bastığım kaldırımlar
düştükçe düşüyor yokluğun yokluğuma
bir hayale şahitlik ediyor duvarlar
sensizliğe yemin edilen tanıksız düğünler
yırtılır bulutların utancı
dökülür üstüme hasretli sancı

NEVRA senin yüzünde
günahına saklanır yağmur
değişir gözyaşımın rengi
saatlerde hüzün ağırlığı
sarkacı sarkar iner yüzümdeki sarhoşluğuma dem
gecelerimin sessizliğinin sesi
avuçlarımdaki çizgi ötesi
adın hayatın ta kendisi
ah NEVRA ah sensizliğimin dili
bilmezsin nasıl söyler şarkısını küf kokan gecesi
yırtılır gökyüzünün perdesi
dökülür üstüme yalnızlığı müjdeleyen yıldızların güftesi
düşüyor dizlerim rüzgarda çaresizliğe inleyen beden
bugünde çöküyor karanlık üstüme üstüme
saklanıyorum duvarların gölgesine
sen NEVRA
saçlarıma takılan ayrılık çiçeği
kuru mutluluğun tiz sesi
bilemedim yokluğunda nasıl yanarmış can
nasıl yıkılırmış bu beden ardına bakmadan
bu gecede üşür titreyen mum ışığı
gelin olur hüzne gözyaşlarım
kimseye söylemeden
bir kuru düş saklıyorum senden
yeşil yapraklara düşen çiğ damlası
güneşe düşen su
toprağı yırtan tohum

anlamadım
anlamadım ki nasıl terk edip gittin
bakışlarımdaki feri nevra
saçlarıma düşen cemre
gecelerime çekilen gözlerimdeki sürme
yokluğun gecelere düşen hıçkırıklı bir hece
bu ayrılık dimağımda bilmece
ah Nevra ah
yeter ki yeter ki nevra bir gece gel sessizce



kusura bakmayın dostlarım bu şiiri dairede ses cihazını deneme amaçlı okumuştum o kadar çok gürültü vardı ki Hasan KARAŞAHİN ustamdan rica ettim ancak bu kadar siline bildi gürültüler teşekkürler Ustam kötüde olsa paylaşmak istedimmm özürrrr