Ne karanlık yıldırır
ne ölüm korkutur bizi
Yıldızlar bırak sönsün
yalnız ay kalsın
Kızıl beyaz bu gecede

Bir mavilik tir hayat
durma aç yelkenleri
hangi adaya konuyorsa martılar takip et
Sonsuzluğa götür bizi

Bırak kirli şehirleri onların olsun
Çarmıha gerilmiş hayalleri
zifiri gölgeleri onlarla kalsın
yelken aç
sonsuzluğa götür bizi

Kalamam artık burada
böyle bir hayatta
ya bırak ben gideyim
ya da düş yollara beraber gidelim

varsın bize de şarkı yazmasınlar
beyhude adımızı hatırlamasınlar
yaşadık yaşayacağımız kadarını
gerisini onlar alsınlar
sonsuzluğa götür bizi

Ne karanlık yıldırır ne ölüm korkutur
kafesler engelleyemez bizi
güzel gözler ardımızdan yaşarmasın
kirlenmesin güzellikler
kalmasa da bizden bir şey geri
yaşadığımız unutulmasın
sonsuzluğa götür bizi





*Üstat Tuncel Kurtiz’e saygılarla