Eylül vakti
Dökülüyor umutlar,
Benzi soldurmuş korkular
Sabır içinde nefesi
Bizar eden kanaatler
Bir ışık, bir esin zerk etmesini
Bekleyen kalpler
Bilmem ki ne vakit gülecek,
Sürur içinde
Edebi terennüm edeceklerdir



Ey Rabbim
Ne olur sesimi,
Sızı mı duy
En yakınımızsın, sahibim
Ve yegâne mabudumuzsun
Sabır tükenirken,
Kanaat artık kar etmezken
İçimi acıtan elem sineme
Hüzün vehmederken
Daraltma beni,
Vaktinde yetiş
Boynumu büktürme



Elbette biliyor
Ve iman ediyorum ki
Hikmetine ve vaktine
Vasıl olmadığımız nasipler
Hissiyatımıza ağır gelir,
Edep içinde beklemek
Kulluğun gereğidir
Fakat aczi yetim
Ve zaaflarım var, kaygı
Ve gam bırakmaz yar
Ruhum ve kalbim senindir,
Benim irademe tevdi ettiğin
Her ülfet bahşettiğin hakikattir



Nadan değilim
Bilgisizliğimle matuf
Bir nefesim
Liyakati ve münevverliği
Erdem bilirim,
İbretle nazar ederim
Ne kadar
Bedbinliğim varsa,
Azimet ve sureti irade
Olduğum için kabullenirim
Fani olan,
Hülyalara daldıran,
Her hakikatin
Eğitimini yaptıran
Dünyayı halime dar eğleme




Mustafa CİLASUN