Canım kardeşim.öyle güzel ve anlamlı bir şiir yazmışsın ki,seni kutluyorum.Kadının ağır yükünü ,o yük yüzünden omuzlarına çöken ağırlığı ,bu ağırlıkla ömrünü nasıl geçirdiğini anlatan harika bir şiirdi.hele de çalışınca bu yük 2-3 misli daha ağırlaşıyor.hele evde bir yardımcı da yoksa,birde bakılacak bizim gibi yaşlılar varsa o kadının hali perişan.Benim kızıma kahroluyorum ama elden bir şey gelmiyor.Herşeyide kendisi yapmak istiyor.Allah yardımcısı olsun.Her zaman dualarım onunla.Allah bütün kadınların yardımcısı olsun ve erkekleride anlayışlı olsunlar lütfen.
Birde küçücük yaşta evlendirilen genç kızlarımız onlar ayrı bir üzüntü.offfffffff.of.


Kadınlarımız

Şefkatine sığınıp ellerini öptüğüm,
Beni var eyleyip,doğuran büyüten anam,
Sen ne yüce bir insansın,ne büyük bir kadın.
Kendisini yar eyleyip yüreğime gömdüğüm,
Hayatımı paylaşan,sevda pınarım,eşimde kadın.
Arkamda büyük bir güç,gülücükler bahçesi,
Kızımız kızlarımız onlarda kadın,
Hayatın her anında,desteğini bulduğum bacımda kadın…
Daima bir güçtür,var oluşun tarlası kadın,
İnsanlığın,insanların anası kadın


alıntı.yazanı bilinmiyor.

Hiç bitmeyeçek bu görüntüler hiç bitmeyeçek bu çocuk yaştaki gelinlerin bu yavruların çileleri, akranları oyuncak bebekle oynarken akranları okurken onların gerçek bebek bakımı ve ağır hayat şartlarını sırtlamaları bana göre Vahşet hatta cinayettir ... Bu konuyla ilgili benimde BERDEL diye bir şiirim vardı.
Maalesef bu olaylar günümüzün kanayan yarası olmasına rağmen hiç kimsenin ilgilenmemesi Namus cinayeti diye geçiştirilmekte hatta o zavallı bendenler masalarda zaman zaman meze olmaktadır.......
Usta kalemin önünde saygıyla eğiliyor, yürekten kutluyorum
Saygılar......................

Hayata,
kadın penceresinden mahzun bir bakış..
Gerçeklerin,
acı bir dille,
şiirin sihirli atmosferinde,
usta bir kalemin doyumsuz tadı ile sunumu...
İnsanın boynu bükülüyor, gözleri doluyor okudukça...
Ninelerimizi, annelerimizi, bacılarımızı, eşlerimizi, kız çocuklarımızı düşünüyor,
onların meşakkatli hayatlarına saplanıveriyorsunuz.
Hele de köy kadınlarımız...
Haklarını nasıl ödeyeceğiz, bilemiyorum doğrusu.

13 yaşında evlenirler.
15 de annedirler.
Sonra,
hayatın amansız yolu...
Yürü babam yürü... Sonu, başı belli değil...

''sen nasıl üstesinden geldin anne
ağır toprağın üstünde nasıl yürüdün?
taşıdın onca yükü
bahçeyi, ağılı, kocayı
çıplak ayaklarınla buz gibi sularda
gövdende bebelerin ağırlığı
nasıl büyüttü seni
bizli sancıların''

Sen nasıl başardın anne?

Bütün zorlukların, mücadelelerin,
uğraşların, çabaların yanında,
bir de sevgi sunmak var.
Ana sıcaklığını hami...

Ne demeli?
Zor zanaat analık, kadın olmak dünyada...

''Daha bocalıyorum ilerlediğim yolda
korkuyorum önüme konulan taşlara tökezlemekten
seke seke koşan çocukluğum
yolumu çizse de önüme
ağlayan kadınlığım yavaş ol diyor
gölgeni tamamıyla kapladı güneş
insana bak ışıkta büyüyen
kaldır karanlık örtüleri''

Korkma be anam bu mücadeleden...
Yılma...
Sil alnında biriken terleri...
Aldırma ağrının hinliğine, beline saplanan.
Dizlerinden çekilen dermen üzüntün olmasın...
Alnındaki kırışıklıkları yoldaş, arkadaş bil...
Tebessümlerin göç etmesin güzlerinde dudaklarından...
Bakışlarındaki güneş sönmesin,
yağmasın kirpiklerine sağanaklar...
Üzülme sen, e mi?
Çünkü,
Allah,
cennetini,
öpülesi ayaklarının altına sermiştir...

üzülme...