Hani yıllardır tanırsın gibi gelir ya bazen

Yokluğunda olanları bir çırpıda anlatıvermek istersin

Hani sen gibidir,çocukluğundaki o salçalı ekmeği bölüştüğün yarın gibidir

Yüzünü silerken kollarına utanmadan gülümsemen/dir...



Kanayan dizlerinden

Tozları üstüne silerken

Annesinin kızacağını bile bile yapıp

O hınzırca gülümsemen/dir...



Yaşam savurmuşken herkesi bir yere

Hep aklının bir köşesinde bekleyen gibidir

Hani davetsiz misafir gibi

Hiç beklenmedik anda gelip en çok sevindiren/dir...



Çocukluğundan tanıdım seni

Aynı mahallenin arka sokaklarında büyüdük biz

Hani senin bilyelerin le benim bebeklerim oynarken

Aslında en çok senle gülümsedik biz..



Hayat bu kadar yormuş/ken bizi

Gözlerindeki o pırıl pırıl ışıltıdan tanıdım seni

Hiç sönmemişti yüzündeki sevgi

Yalındın herkes kadar ama herkesten başkaydın...



Seninde yaraların vardı ,benimde

Yaşadıklarımız,yaşayamadıklarımız,ertelediklerimiz

Hani çocuktuk da büyüdü boylarımız

AMA;

Hep çocuk kalmış bir yanımız...



Acıdıkca acıttık bazen,sevdik/ce daha çok sevdik

Bize kalanları toplasan birikmiş onca acı

Kanayan onca yaraya rağmen

Hani yürekte çocuk kalan yanımız

Çıkar sokağa yeniden başlar oynamaya...



Hani hatırlar mısın göçenler olurdu mahalleye

Yeni arkadaşlara sevinirdik de gidenler hep iz bırakırdı ardında...

Aşklar da böyle oldu birileri geldi,birileri terketti...

Hani biz hep o mahalleye sığındık acıdık/ça,acıttık/ça...