Yanlışın heybesinden çıkan
Karmaşanın sevgili görüntüsüyle vurulmuşken
Şiir çağırmıştım şair yalnızlığıma
Koltuk değnekleriyle gezinirken düşünceler

Uğrak yeri gibi yaşam gerekleri
Tarumar edilmekte varılan duraklar
Sıradanlaşan yaşamsal olguların çakılan boşluğu
Hoyrat bir serüven

Yaşamak sarıldıkça uzaklaşan büyülü bir koku
Sanı zenginliğin yoksul duruşu

Değişmeyen içseliyle belirlenmiş dönemlerini yaşıyor insan
Bilim yetişemiyor varoluş kurgusunun yıpranma hızına
Görmesek de yaşanmıştır tufan
Beyhude feryatları aşan
Nice mağlup ve mahçup sesler duydum
Tarih ve laboratuvarların yüzeysel tepesinde

Tanımsız şaşkınlıkların işkencesi
Sorgusuz çoğul ölümler
Ve zoraki doyurgan açlık
At sırtı sezgilerime binerim
Atar üzerinden bir koşu sonra

Ne yazıyorsam eksik anlatım
Ne bakıyorsam çokça hayel
Aklın yetersizliği yakıyor içimi
Görüyorum ki hayat dalgasını geçiyor

Gerek var mı övünmeye
Sindi biçare ben duygum
Acımak kaldı sermayemde,acınmak
Külden adamız işte
Üflenince savrulaqcak.