Göğünden ayrı düşmüş
Bir çift gümüşi yıldız
Ağladı yağmur gibi
Dokundu ellerime
Yağmurdum sevgilim
Sana İstanbul’u ben öğrettim
İnfilak benim yüreğimdedir şimdi

Dalından koparılmış
Bir salkım kara üzüm
Ağladı şarap gibi
Ölümsüz dudaklarından
Aktı içime
Bahardım sevgilim
Ağladı bir salkım kara üzüm
Hazan oldum
Damıtıldı yüreğim
Ben eylül oldum
Aşk yanıbaşımdaydı

Yavrusunu yitirmiş
Körpecik bir ala geyik
Ağladı nehir gibi
Islattı saçlarımı
Rüzgardım sevgilim
Bir Marmara akşamında
Ağladı ala geyik
Fırtına kuşu oldum
Yanlızlar rıhtımında

Hadi şimdi yat göğsümde dinlen
Pencereden içeri bırakayım ben seni
Yarın güneş gidince
Yeniden doğur sevdanı
Durdurak bilmeden koş yine
Biliyorum hiç tükenmeyecek umudun
Ondandır küçüğüm
Bu umutla yaşayacaksın
En zor olanı seçtin
Zor olan sevmeyi bilmektir çünkü
Aşk için ölmektir...
Hiç acımadan....