7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
7609
Okunma

Sessizliğin sesidir
Sen nefes alırken
Sabah güneşinin
Penceremde ki çıtırtıları
Ellerin
Kavrar geçmişimi
Bugünüm
Çırpınır bedeninde
Rüyaların
Peşine düşer
Geleceğim
Uyandığında
Yok olacağım
Biliyorsun
Gözlerinin
Mavi mahmurluğunda
Yumuk yumuk
Ve yumuşacık
Ellerinin açılışında
Yok olacağım
Biliyorsun
Sen...
Dün gecenin
Bana getirdiği
Yalnızlık misafirim
Bu sabah
Güne seninle uyanmak
Ve seni yaşamak
Düşüncesi
Sonsuza dek -her sabah-
Cennetin kıyısından
Sandalla geçmektir belki
Anlıyor musun?