Yediveren asılı kaldı ağacın dalında,
Yedi ayrı gül açtı,yedi renk.
Yedi gün bayram vardı,
Yedi ayrı gönlün.

Ben vardım sen vardın biz vardık,
Akşam vardı,sabah vardı,
İnceden saçları,ela gözleri,
Düşlerimde,gönlümde ve her yerde.


Üşüyordu,
Sardım sardım her bir yanı,
Yazdı bahardı ve güzel kokulu,
Yedi gün bayramdı,
Yediveren açtı ve gönlüm.

Adım adım sayıkladı adımı,
Düşlerinde,sözlerinde ve belki de her yerde,
Karlar yağdı,yağmur ve belki de karanlık,
Yedinci günün sonuydu yalnızlık.
Ayrı ayrı kokusu sardı dört bir yanımı.

İki adım daha yürü ve belki de gün,
Şu karşıda dağ vardı,
Dağda yediveren,
Yediveren güller açmış,
Düşlerimde,gönlümde ve her yerde.

Gül,fistan giymiş,
Kırmızı,mor ve pembe,
Yar beni unutmuş,
Kara çarşaf getirin.

Sonu geldi yolun,
Son da eğreti bir ağaç,
Dalına sarılmış Kerem,
Ağlatıları duyulur,sorun nedir dermanı?
Gül açmış dikeninde mi Ahu?
Yediveren mi güzel,fistan giyen mi Aslı?
Beni sorun beni ! düşlerimde sözlerimde ve her yerde.

Ümit Berhami