"
Şimdi cennetteki yaslandığım sidresin..
Gözlerinde seyredeceğim bu şehrayini
Yaşanmayan asırlardan,
esmeyen rüzgarları hissedeceğim..
ben Havva kızı..havva! "

Beyhude geçen o nefesleri savuracak gözler,
Ve kör..
Bakışında kalacak Adem,Havva’nın gözlerinde takıldığı lahzadan beri..
Ve sağır,
Kalbe şamil kılacak ezberler..

Omza yüklenecek O’ndan gelen her şeyi,
Sıfırdan zamana,
Mekan meçhul..
Ve sonsuz an’dan anbean’a..

Sonsuz kudretten dökülecek şimdi kelam
Kün! Kaf! Nun!
sonrasında sükun..
Ve hiçken,önce bir değersiz suya dokunur Kun!
Adem olur,
Ol! diyen O eşsiz kudret..


Matuf olmuş alem
Cenetten rayihalar eser de,
Şimdi Havva’sını bekler Adem,hiç bilmese de..
Kuru bir toprağa yağmayı bekler yağmur..
Nerdesin Havva?
.
.
.

" Şimdi cennetteki yaslandığım sidresin..
Gözlerinde seyredeceğim bu şehrayini
Yaşanmayan asırlardan,esmeyen rüzgarları hissedeceğim..
Ben Havva kızı..havva! "

“Havva der; nerdesin Adem!”

Semra’m Öztekin