33
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
3046
Okunma

karmaşık aklım
yüzümde sen bile okunmuyorsun
nedense şairler hep
sol yanlarından sözederler ya şiirlerinde
beynimin sağ yanıyla gördüm seni
beni içiyordun kadehinde
kırmızı şarap yerine
düşlerim vardı
parmağınla gösterdiğindim
o diye dünyamın merkezi
bana aşkı hatırlatan şavk
suretinde çocuk yazar
hep yarışta kaybedince ağlayan
aynı yaşta olduğumu kabullenmediğim
bilmediğim
arkasından koşuşlarımın cüceliğini
susmuşluğum
değil konuşamadığımdan
dilime geleceklerden korkuyorum
ya da çoktan öldüğünü bildiğimden
görmezden geliyorum
koşar adım gittiğim yollarını
kendimin sultanı oldum kimbilir
sevgi nedimeleri pembe düşler içinde
uyukluyorlar
orda kal sen
sen beni bu bakışla görmezsin
yoksa akşamında mısın sabahın?
vakit seni getirmiyor!
vakithepşimdi’ miydi?
23. 9. 2013 / Nazik Gülünay