İçimi dolduran özlemin
Okyanusta kopan fırtınalara eş
Senin olmak için koşuyorum
Önümde bir engel
Geçilmez boğazlarda
Dizelenmiş kayalar gibi
Sonuç hüsran
Ama ümidimi yitirmedim.
Koşuyorum
Koşacağım sana
Hiç yorulduğumu gördün mü
Sana ilk sarıldığımdan bu yana
Bütün yollar
Hep aynı
Aynı kapıya çıkıyor ..
Ama olsun
Bir gün bir açık kapı
Bulunacaktır,
Girmek için içeri
Ne kadar zor olsa da
Durdurmak
İçimde kopan fırtınaları
Özlemin çok büyük
Altından kalkılmayacak
Kadar ağır bir yük.
Ama sabır,
Her güneşin doğuşu
Yeni bir umut
Yarınlara neşe ile bakmak için
Geçmişi unut
Kışlar geldiği gibi
Baharlarda gelecek
Çiçekler açacak
Rengare renk
İçimizi ferahlatacak kokularıyla
Ne olursa olsun
Sonu hep hüsranda
Sonu hep üzüntü de olsa
Mehtaplı gecelerde ay
Bir başka doğacak
Aydınlatacak yüzümü nur gibi
İnce ve narin bezenmiş
Mutluluk gülüşleri arasında
Aynalara baktığımda
Seni göremeyecek miyim
Dizelenen engelleri geçip
Seni sevemeyecek miyim
Acımı çekmemi istiyorsun ?
Engelli yoları seçip
Sana ulaşıp ne zaman
Cananım diyeceğim
Ne zaman engelsiz
Kalbimden gelen hislerime
Derinden derine
Gözlerinin içine bakarak
İçimdeki kopan fırtınaları
Ne zaman söküp alacaksın
Benim gibi sen
Ne zaman yanacaksın
Sami Yüce 21/09/2013 İstanbul