Ben ara sıra kafa dinlemek için güzelbahçeye gidip balık tutarım.Her gittiğimde de sahilde güzeller güzeli bir kız görürüm..
Elinde rengarenk çiçekler olan gözleri görmeyen çiçekçi kız.
"Gökkuşağının renklerinden almak ister misiniz" diye, o hem gören hem gülen sesiyle seslenir etrafına.Her gittiğimde de muhakkak bir tane çiçek alırım ondan.Bu çiçek almalar devam edince artık sesimden tanıyordu beni.Bende daha önce etkilendiğim bir şeyi yaptım bir not yazıp sepetlerinin önüne koydum.
’Gökkuşağının renklerini göremesem de kokusunu içime çekebiliyorum.
Ne mutlu bana nefes alabiliyorum’ diye yazmıştım..
Ve en son gittiğimde yazdığım notu göremedim sepetlerinin önünde,
elime bir zarf iliştirdi içinde bir miktar para ve bir not vardı.
Notta şöyle diyordu;
"Merhaba beyefendi bu zarfın içinde benden almadığınız çiçeklerin parası var,sahibine verilmeyen çiçeklerin parasını alamam,nezaketiniz için çok teşekkür ederim.Yazdığınız notu hep başucumda tutuyorum odamdan dışarı çıkarmıyorum kaybolur diye vede halime şükrediyorum sayenizde.Ama paranızı alamam ısrar etmeyin."diyordu notta.Tüm ısrarlarıma rağmen almadı parayı.
O kör olan kız aslında benim gözlerimi açmıştı.Bir şey demeden uzaklaşmak zorunda kaldım.Ogün oltamın ucuna düşüncelerimden başka bir şey takamadım.Ogün den sonra tekrar gittim yoktu yerinde bir daha da görmedim..
Ben her gittiğimde çiçeklerden bir tane alırdım,aldığım çiçeği yanından giderken o fark etmeden diğer sepetin içine koyup öyle giderdim.
Meğer fark edermiş de sesini çıkarmazmış.Verdiğim paraları kuruşu kuruşuna geri verdi.O zarfın içindeki notu okuduktan sonra dondum kaldım.O an kör olan,sesi soluğu kesilen bendim.
Kelimeler öyle düğümlenmişti ki boğazıma zor bela konuşma cesareti bulmuştum.
Ben o çiçekleri size aldım kabul edin desem de,
’Sepete değilde bana verseydiniz kabul ederdim’ sözünden sonra bir şey diyemeden uzaklaşmak zorunda kaldım,kendimi sorgulaya sorgulaya..
İyilik mi yapmıştım kötülük mü anlamadım...

Yer: Güzelbahçe sahili,... balıkçı karşısı...
.
...|Onur KALKAN|...
.