Dilenciydim aslında ben..
Çocuklara dağıttım zengin gülüşlerimi,
Yılların çizgilerine bürünmüş ihtiyarlara
bağışladım fedakar yüreğimi..

Günlük tutuyorum sokak başlarında
Sıcak bir çorba içtiğim kucakları yazıyorum,
Yazdığım her satırı işliyorum musalla taşına
Bir gün bakarlar diye arkalarından gözlüyorum.

Ben aslında sevgi dileniyorum
Gözlerden akan,dilden düşmeyen
Her yanımı sarmış kirin,pasın içinde
gülümsetecek sıcaklığı dileniyorum...

Cehennem kapısı açılır vicdansızlara
El varmaz,gönül katlanmaz
Yanan her günahın çığlıklarını duymaya..

Çok zor kulları günahlarıyla gömmek
Feryatların sığmadığı kefeni örtmek
çok zor çok zor
Ağıtlara sarıp sesi soluğu kesmek...

Şimdi bütün zenginliğimi satıyorum
Yol kenarlarında,kapı önü kaldırımlarda
Vicdan dan yoksunlara satıyorum
Güneş gibi Isıtan gülüşlerimi...
.
.|Onur KALKAN|...
.
.