Yine bahar gelse, hüzün bulutları çöken bağrıma,
Yeşil yapraklar açsa, kurumaya yüz tutan dalımda.
Tomurcuklar bağlasa eskisi gibi, açılsa, çiçek olsa ,
Mis gibi kokular dağıtsa, yaralamadan koklayana.

Evvelden gül olmayı arzulardım, her bahçede ,
Dört mevsim çiçek açsın, güzellik saçsın çevreye.
Ancak daha tomurcukken, kopartılıyorum, sinsice,
Çiçek açamadan , yar oluyorum yaban ellere.

Uzaktan koklasınlar, el atmasınlar, inciniyorum,
Dokunmasınlar dallarıma, çok zarar görüyorum.
Kopartmayın ne olur, sonra çok zor yeşeriyorum.
İncitmeyin , yoksa ilk baharda hazanı yaşıyorum.

Koklamasınlar, koparmasınlar artık beni diye.
Benzemek istiyorum, dağ başında açan kardelene,
Yapayalnız, kimselerin uğramadığı karlı dağ eteğinde,
Kimselerin eline düşmeden, durmak istiyorum çiçeğe.

Bilirim, yalnızlık , sadece yoktan var edene mahsus,
Gül olmakta da , kardelen olmakta da , kastım ona tahsis.
Hasreti aşamıyorum , ruhum , nefs kafesinde mahpus,
Yoldan ayıran, gücümü çalan, nefsime diyorum ki yuh.

29.03.2012