GÖNÜL ÇELEN

Ne zaman bir aşk kelimesi kursam
Bir sinema perdesi açılır içimde
Önceleri resmindi, cüzdanımda sakladığım
Şimdi yüreğimde kor bir alev yanık mı yanık
Biraz İzmir’li biraz da İstanbulluyum senden yana
Hangi şarkıyı dinlesem, her nağmesinde sen varsın.

Ben buyum, gönül çelen çingenem
Bakışlarının sıcağından sevdim seni
Dudağındaki ıslaklığından
Yüzünü efsaneleştiren sinema perdesinden
Bir de gül taşıyan körpe ellerinden sevdim
İstesem de bu perdeyi kapatamam
Pişman bir el sallanır peşimden.

Sen, hangi gezegende doğdun çingenem?
Göbek adın yıldızlara sarılı
Dün akşam Beyoğlu’nu dolaştım
Elinde bir makasla gülleri kesip duruyordun
Seyrederken seni, sevda yüklü gözlerini buldum
Gürleyip de yağmayan bir bulut gibiydin.

Boğaz’dan geçen gemilerin sesi
Taksimde renkli gece lambaları
Meyhaneler açık sarhoşlar nara atıyor
Gördüm giderayak seni, sirkeci iskelesinde
Gazeteciler etrafını sarmıştı, utanganç bir halin vardı.

İçimde eflatun bir keder, kirpiklerimde çiğ damlaları
Sen, gönül çelen, çingenem,
Avuçlarımda yüzünü gezdirirken,
Dudaklarımdaki sevişmelere aktı
Hasretinle kanayan yaşlı gözlerim
Bu dünya ne sana, ne de bana kalmaz şarkısı gibisin
Ne olur, anla beni biraz.


Nuri Dağdelen
17/9/2013