Akşam vakitlerinde dolaşmak lazım, yanmamak için yakıcı güneş altında
Aklı, hayalleri dolaştıracak rüzgâr eşliğinde, küçük yavaş adımlarla
Az sonra güneş dağların arkasında kaybolacakken, ufkun kızıllıklarında
Akıp giden duyguları yaşamak gerekir, kavuşmadan gece karanlığına

Afacan olmak istiyorum hemen her yaşta, çocukça, samimi duygularımla
Aforoz ederim nedense büyüdükçe afacanlığımı, olgunlaştım güya
“Ah keşke çocukluk günlerime dönebilseydim” özetindeki duygularımla
Artı zaman beklerim her an, yapamadıklarımı yapmak için, kısa hayatta

Ağır adımlarla yürüyor yaşlı bir amca, elini tutan afacan çocukla
Afacan çocuk sürekli tekrarlıyor dedesine, dede “bana şeker alsana”
Ahiri zamanda ömür, çocuklarımın işi bitti, artık yaşam torunlara
Anılar büyütmüştüm sürekli geçmişte, torun sahibiyken yaşamak çocukça

Azıcık insafı yok hayatın, hemen bırakır insanı tutunmazsam sıkıca
Asalak olup başkalarından geçinmeyi hiç yediremiyorsam gururuma
Alın teriyle kazanılan kutsal kazançla, onurluca yaşanacak hayatta
Akşamı olur bir gün ömrümün, telaşım, sıkıntım, tereddüdüm boşu boşuna

Ay doğuyor güneşin battığı yerden, uzaktan bakıyor, gülümsüyor zamana
Ay; “Ah kardeşim, ne çok battım, ne çok doğdum hayatında” diyerek bakıyor bana
Anlatmak istiyor sanki bir şeyler, benim anlamamsa, kaldı başka akşamlara
Ardıma dönüp bakmadan yürümek isterken, aklım, kalbim yenildi anılara

16.09.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, her mısra aynı harfle başlar, biter.