3
Yorum
3
Beğeni
4,8
Puan
1375
Okunma
Uçmaya yeltenen bir kuş gibiyim
Kanatlarımı kırıyorlar.
Ben dağların özgür çocuğuydum
Parmaklıklar ardına hapsediyorlar
Ay savuşup gidiyor üzerimden
Burada yıldızlar doğmuyor
Karanlıklar doğuyor üstüme üstüme.
Gel, Mara gel
Yırt karanlıkları kendi ellerinle
Dik gözlerini güneşin göz bebeğine
Şafağın sökümünde,
Ruhumda saklı kalan kavuşmaları
O tatlı kuşun gagasında
Havalandır gökyüzüne Mara…
Ah Mara
Yalnızlığı al koynuna
Onu gülümsetmek yararsız
Buruk bir acının eşiğinde
Deşer kanaması durdurulmayan yarasını
Kının içinde duran keskin bir kılıçtır
Yalnızlığın,
Başın düşmüş omzuna
Gözlerin yol izinde,
Ah mara sana mutluluklar bıraktım
Doğduğun kentin çocuk bahçesinde.
Özlem ÇETİN
15.09.2013
5.0
83% (5)
4.0
17% (1)
Cevap Yaz