tam da uzatıp ayaklarımı güneşe
denizi dokuyacaktım
ellerimin rengini alacaktı mavi sular
yatağında ıslak nefes kokusu

uykusuna daldığım gece
rüyâsında büyütecekti beni
peki
ne oldu şimdi

akranı olduğum zaman hatırlatıyor
geçmişi
geleceği

daha yeni başlamış olan kalan ömrün
bozulacaktı sessizliği
öfkesiz çığlıklar vuracaktı duvar diplerini
kapı aralığını

uykusuz gece lambası
başsız bir yastık

ninnilerden masallara
uydurma şarkılardan belirsiz melodilere
alışacaktı dudaklar bu değişime

güneş yeniden uyanacak
gün yeniden bakacak yüzümüze
sabahların üzerine düşen gölge silinip
delikanlı bakmayı öğrenecek gözlere

biraz nasihat
biraz huzur derken
kılınır namazı anneliğimin

sayılı günler kala
sığındık Allah’ıma
ya rab !
sen bizi hayırla sına


// bugün tam bir yıldır yüzyüze bakıyoruz hayata //

13 / eylül / 2013
13;13
eMİNeYZAMAN