2
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
4927
Okunma
ilkokul 4. sınıf zamanlarımda 22 yaşında amcamı kaybetmiştik. hayatımızın karanlığa gömüldüğü bir andı o . cenazeyi köye götürürler . köyümüzün altında bir cami vardır , önündede kocaman bir musalla taşı. cenazeyi oraya bırakıp evin yolunu tuta herkes dedeme kımse söylemez amcamın öldüğünü başka bır ısım verırler ama dedem avlunun kapısında çocuklaını saymaya başlar tek tek ama biri eksiktir . sorar nerde diye bir ses verir acı haberi . dedem sadece bakar ve bir damla dahi ağlamaz tek laf etmez 1 yıl boyunca gözünden tek damla yaş akıtmayan dedem içine atar tüm gözyaşlarını ve bir gün koca bedeni yığılır yere . tıpkı çınar ağacı gibi . bu şiir ona ithafen yazılmıştır . ozamandan beri çınar ağacına benzetirim kendimi. ..
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz