Yanlış mevsimlerde açmasın
Gönlünün çiçekleri
Ya zemheri ayazı vurur ya da tipi
Helak olur yüreğin…
Sen hiç anlamadın beni,
Ya da kendimi ben sana yeterince anlatamadım...
Neresinden tuttuysam aşkın elimde kaldı hep.
Kırık döküktü her şey
Ve her seferinde
Sadece can kırıklarıydı payıma düşen.
Oysa, öylesine sevdim ki, sendeki mavi gökyüzünü
Ve hep benim olsun istedim …


Ucunu bir türlü göremediğim denizi.
Seni her şeyinle sevdim anlasana Kara Kız
Çok sevdim, diz çöktüm önünde sevgimi anlattım
Sen sevgimi anlayacağın yerde,
Önce dizlerimden başladın kanatmaya,
Beni bir türlü anlamak istemedin.
Görmedin bende ki sana olan sevdayı
Sonra yüreğimi kanattın.
Duymadın çoğu zaman haykırışlarımı
Uzat ellerini, tut ellerimden
Çıkar beni ne olur dipsiz kuyulardan...

Aslında sana kızmam mı lazım?
Ya da göz yaşlarımda boğmalı mıyım?
Gömmeli miyim zifiri karanlık gecelere?
Yapabilir miyim bunları sence?
Sana kıyar mıyım Kara Kız?
Sen bana neler yaptın söyle aşkım!
Alma elimden mutluluk çiçeklerimi
Girmişsin yüreğimin saklı gizli köşelerine
Dokunmuşsun, yaraları kabuk bağlamış sol döşüme
Biliyor musun Kara Kız?
Ben seni hep sevdim, ikinci baharım oldun!
Sıcak ağustos sabahlarında
Serin serin esen meltem rüzgarları kadar sevdim
Zamana inat sevdim seni Kara Kız…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
25.08.2013