inan ki sevdalım
hepsi kızılca kıyametlerden doğdu
senin için hiç şiir tasarlamadım
kaçınılmaz demiştin ya ayrılık
belimden tutarak bulvarda
söz verdiğim gibiyim
ne kör kurşunlar yedim de
ellerin aklıma geldi hiç ağlamadım




sen yeşil bakardın
ben istediğim renkleri görürdüm gözlerinde
umrumda olmazdı kar boran
ayarlardım kendi mevsimime göre




nice şehirler yıkıldı üstüme senden sonra
bazen çıraklığıma bazen ustalığıma saydım acıları
pişeyim dedim bilerek üstüme çektim harları
direk verdim de arşın çatısına sabırlarımla
yeminimdir sana
tek altında kaldığım kent ankara





ruhun gezgin aşka bezginsin derdin
defalarca küçülterek alemi
koydum eteklerine görmedin
ben uzaktan sevmelerin adamı sen peşinci bezirgân
yavaş yavaş eridim kervanlarında
bir defa söylenmedim





bana yalnızlık yakıştı sana saraylar
zamansız ay tutulmalarında
bilirim ki yüreğinde paslı bir çivi var
haberin olmaz
her gece ben kayarım yıldızlar kayar












kasım