Gözlerinden öpmek, oluyorda
gözlerine sarılmak, niye olmasın?

mavi yağmura dev şemsiyesi açmış palmiyeler
ya da kaldırım altı yatan ağaçlar gibi sessiz
ama yine orada
bazen senli ve genellikle sensiz
gökyüzünü gezen okyanuslara
rüzgarlı denizlerin karanlık akıntılarına
karışan sal içine bırakılmışım…

gözlerinden öpmek oluyorda
gözlerine sarılmak, niye olmasın?

özgürlüğe koşmak, sana koşmak
sana kavuşmaksa, özgürlüğe kavuşmaktan
çok daha güzel…

bir kış akşamı kar yağıyorsa anadolu kentine
tren yolcuları daha matemli görünüyorsa
yalnızların alt geçidi gibi ıslaksa yürüdüğün sokak
hep unutamadığından,
yürek dolusu tuz döküldü gözlerimden
seninse gözlerine tuz çölleri birikmiş
işte o gözlerden öpmek oluyorda
gözlerine sarılmak, niye olmasın?