Kıyılarıma vuruyor deniz kızlarının hayal kırıklıkları
terk edişleri sahili
gözümün önünden gitmiyor
ve el ayak çekilmiş bir akşamın kesif hüznü
gözlerime yaşlar dolmakta

uğramıyor kıyıya hiç bir gemi
yaralı yüreğim süresiz kanamakta

terkedilmiş kentin yenilmiş komutanıyken
yoğun duygulardayım

şimdi bu şehrin
savaştan geriye kalan
yıkık duvarlarıyım

ışığın ağarsa kalbime vururum kendimi zincirlere
gönüllü esirin olurum
sen kazanansan ben illa ki esirin olurum
duy sesimi
bu şehrin yangınından geriye kalan küllerinden bir ben
son direnişçisiyim

bir nefes alayım izin ver fırsat ver
bu son dilenişim
sana son seslenişim

eni sonu gideceğim kalamam bu yangın yerinde
çok çok anılarım var bu şehirde
geriye kalan küllerinde
derinde çok derinde
kapanmayan sağalmayan yaralarımın sancısı

gün batımı değil bu yanıyor şehir baştan aşağı
kopardın göğümün yıldızlarını
ay tutuldu içimde

kazananın şanındandır
iyi davran esirine
gözlerim arkada kalacak
ellerim ateş toplayacak
alevlerinin kızılı beyazımsı mavisi
sen gönlümün havarisi
bu kaçıncı esaret
iyi davran esirine

mevsim bitti hasat bitti bir Eylül yangını ki sardı çevreyi
ışık tut karanlık yollarıma

içimde yanan kocaman bir orman
taze fidanlar
kalbimi kanatan kahraman
diyetini ödedim ben
zafer senin zaferin sensin kazanan

şimdi dış dünyaya kapatıp perdelerimi
bilinmez bir yöne gidiyorum ışıksız
ışık ol yol göster bana rehber ol
salıver gideyim
kazananın şanındandır
azat et beni

cehennemin ateşini söndürürdü gözümden dökülen yaşlar
düştüğüm bu acımasız mağma

ah sen de
ateş olup yağma başımdan
gönlümü kanatan hayalin bilirim acımasız değil ki
beni bağışlar

Yüksel Nimet Apel

5/Eylül/2013/Bodrum