Ey gözlerinden akan yaşları gizleyen dost,
Kana dönmüş olsa da ben sızlarım şairce,
Nedir bu hal bir dosta, hani yeter di bir post ?
Unut da beni dinle, bu sözlerim şairce.

Sevdayı soracaksan, şaire sormalısın ?
Düşünmekten ne yılıp ne aklın yormalısın,
Şair de dile değil kaleme varmalısın,
Satıra mısraları, ben düzlerim şairce.

Hasreti sen yüklenme onu da şair çeker,
Yanlızlık ordu olsun gelsinler teker teker,
Bu kalem dağı deler çelik den yolu büker,
Ayrılığı ver bana, ben özlerim şairce.

Yoksulluk ve sefalet benim yaşantı şeklim,
Naçarlık dan açlık dan olmuşum iki büklüm,
Yazarmıydım ben asla biraz olsaydı aklım,
Sen bal kaymak ye biber ben közlerim şairce.

Kimin babası ölse bana yetim diyorlar,
Zengin dururken benim haklarımı yiyorlar,
Ne bir kalem ne kitap parası veriyorlar,
Benim kaprisim bana bu nazlarım şairce.

Her kahrın çekilecek yanı gizlidir bana,
Nikahlı olmasa da acı sözlüdür bana,
Zehir tatlı, tuz acı, şeker tuzludur bana.
Sararıp solsam güler bu yüzlerim şairce.

turgay coşar
22.aralık.2007