arabesk kokan izbe duvarlarından tabağıma bir parça nağme
rutubetini günahkar odalarına sindir acılarımın
kenar bir muhitte volta atarken akşamüstleri
kadehime doldur şarabını fakirliğimin
kanımı akıt kızıl pekmez gibi
parklarında ayyaş et sabahlara kadar
ve dolaştır sevda uğruna başıboş
yuvasız kuşlar gibi avare
ihtimal şudur ki ölümümle akraba bu sokaklar
bir yorgan daha ört üstüme
üşür, titrer içimde
derin bir yara gibi aşkın tortusu
kalıntılarınıda sen kazı hancı
moloz yığını bu gecekondu hayatımı
eşele,
belki bulursun bir kaç hatıra daha tanyerine bırakılmaya yeminli
sağ yanımda koca bir dünyayı sırtlamış mahmut yatıyor
sol yanımda nizamettinin işportada sattığı donlar, fanilalar ve gecelikler
hayat hem illegal
hem düzenin adamı
pencereden mahalleye bakıp durma
dalıp gitme geceyarıları uzaklara
teybe ferdiyi koyup,
yaşamın arabesk kokusunu yayma odama
yolları ve yılları devirdiğin belli ki
sırtında yol işaretleri var
ve yıldızları gösterip oturduğun kırık sandalyeden
delirtme beni, dönüp durduğum yatağımda
gözlerimi kamaştırma parlaklığıyla
ben alışmışken mutluluğuna karanlığımın
sus
hiç konuşmadığın hayatına sus
yıllarca sustun zaten
bir kere daha sus bu gece, ne çıkar
her lafın gizeminde sen
her mısranın mahreminde ben gizliyken
aşikar etme ikimizi
ve kirini, cerahatini, rutubetini akıtma
acılarımın sindiği günahkar odasına hanın..!






Diz_Kapak