Selam siyah kadın
Yine ben geldim.
Annemlerin gidişi ile yalnızlığımı daha da çok artırdığın için
Beni kendi kalbİmin cehenneminde bıraktığın için
Ve hiç kapanmayan biR yara ile yalnızlığımı paylaştırdığın için
Teşekkür etmeye geldim sana.
Bu biR veda değil aslında.
Dedim ya selam siyah kadın selam olsun sana.
Bazen geleceği hayal ediyorum da
Her şeyde sen varsın;
Yediğim yemekte, içtiğim suda, aldığım nefeste...
Neden siyah kadın neden?
Neden vazgeçilmiyor senden?
Nasıl olur da hep sen ol ister bir insan yanında?
Bazı çelişkiler aklımı kurcalıyor siyah kadın.
Cevap verebilecek misin?
Bana bağlanma diyorsun:
Ama kalbime kördüğümü sen atıyorsun!
Bana senle olmaz diyorsun:
Ama bana değer verip merak ediyorsun!
Bana mutlu olamayız diyorsun:
Ama benimle beraberken mutlu olduğunu söylüyorsun!
İşte bu çelişkiler beni günden güne öldürüyor siyah kadın.
Cinsel sancılarını AŞK adı altında destanlaştırmış insanlar varken
Bu devirde şair olmakta zor siyah kadın.
Biz aslında dokunduğumuz gördüğümüz şeylere değil,
Hissettiğimiz şeylere bağlanırız.
Sevgi, aşk, huzur gibi mesela
Sadece kokusuyla ayaklarını yerden kesen insanlara aşklanırız aslında.
Ve sen siyah kadın
Ayaklarımı yerden kesiyorsun.
Sana en çok ettiğim beddua da "AŞK OLSUN"
Belki kazara bana aşık olursun
Dedim ya bu veda değil aslında
Ama şimdilik elveda siyah kadın...