0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1656
Okunma
Sonbahar gazisi rüzgarda süzülen bir yaprak gibi şimdi hafızamdaki görüntün.
Her şeye rağmen dalgalarla savaşan minik bir sandal gibi irdeliyor beynimi.
Ama alıştım.
Artık yoksayabiliyorum o varlığını.
Zamanla unutabiliyorum hafızamdaki resmini
Her geçen gün buğulanıyor
Seni silmek zaman alıyor
Daha doğrusu zamanımı çalıyor benden
Git gide nefret etmemi sağlıyor senden
Ben aslında bir şaheserim
Senin yonttuğun bir şaheser
O açtığın yaralarla şekillendirdin beni
Ve insanlığa armağan ettin.
Ben acı çekerken sen keyifle seyir ettin.
Şimdi övün kendinle
Bir gün kırılacak bu kalem senin belinde.
