Ayaklarımız yere basıyor muydu
canımız mı sıkıldı ve
yükselmek mi istedik bu yüzden

tüm tatlar tadıldığında
geriye ne kalacak
hepsinden pişman olmak mı

yaşam bizi yormuşsa da
söylenebilir mi hiç mutlu olmadığımız
ölmeyi mi seçtik yaşamın kollarındayken

başkaları varmışcasına konuştuk
kimse yoktu bizden başka
şimdi kendi sesimizi duymak mı bizi korkutan

kime anlatalım durumumuzu
pek ciddi de konuşamıyoruz birbirimizle
ama olsun gülümsüyoruz ya yüz yüzeyken

kafa patlattık bazen
ama zaman geçti
önem,anlam
hepsi uçtu

parlak mermerlerde yürürken kalabalık
kaç kişi vardı orda olan
ama mavi ışıklar alırdı aklımızı başımızdan delirmeye ramak kala

otobüsler taksiler beklerdi bizi cinnet yerinde
akşam eve giden yolda kaza görürdük hep
ama yağmur cama vururken yine dalıp giderdik değil ml

unuttuğumuzu unuturduk
en güzeli şimdi de unuttuk
ölmek istediğinde insan çikolatalı kahvenin nasıl onu beklediğini unutmaz mı mesela

bir boşluk bekliyoruz
bir kıyamet bekliyoruz
göremediğimiz için
umut bakışlı çocuklarımız öldü mü yoksa