İnsan oğlu bir acayip mahluktur.
Gözü doymaz servet ile mal ile.
Gırtlağına kadar tepsen nafile.
Doldursan da inci, mercan, lâl ile.

Kimileri ışıksızdır, nursuzdur.
Kimisi de ta doğuştan hırsızdır.
Kimi var ki arsız oğlu arsızdır.
İstersen döğ sopa ile, dal ile .

Bir üfürsen duman olur toz olur.
Bir höt desen al benizi boz olur.
Mangır için merkep olur, yoz olur.
İtin olur iki kaşık yal ile.

Ağa olur ak postlarda yayılır.
Haram lokma? İşte ona bayılır.
Lakin yine kemikleri sayılır.
Beslesen de kaymak ile bal ile.

Bir bakarsın en akıllı, müspeti(!)
Gelir sana vermek ister nispeti.
Geçirir de ayağına kıspeti.
Güreş tutar Rüstem ile Zal ile.

Anlamak zor insan denen milleti.
Çeker durur boşa bunca zilleti.
Çoğunun da derdi sevda illeti.
Kısmet arar münecimle fal ile.

Kimisinin terstir alın yazısı.
Kimisinin bitmez ağrı, sızısı.
Eşek gelir, eşek gider bazısı.
Terk-i alem eyler kırık nal ile.

Her ne ise memleketi, uyruğu.
Gelir Haktan her faninin buyruğu.
Titretince en nihayet kuyruğu.
O da gider bizim tahta sal ile