Ölüm Padişah Gibi

Aşka koşuyorum köyümde
Ölüm padişah gibi heybetli

Ölüm padişah gibi heybetli
Ölüme karşı çok mahçubum hiç hazırlığım yok

Köyümdeyim şimdi
Dostlarımın göçüp gittiği köyde
Ateşlerde arınmalıydım kirlerimden
Ölüm padişah gibi korkusuz

Ne güzel köy bu köy
Bu güzel köyde
Bana her şey ölümü hatırlatır köyümde
Ölümler yakmış dilimi
Hayatın başlangıcında
Unutturmaya çalışsa da ölümü
Gençliğin kansız ateşi...

Ölüm padişah gibi ovada- dağda
Evde- bağda
Kaşımda
İşte kırık saksısı çiçeğin
Bak uçan kuşlar sanki yere düşüyor
Ve dallardaki yeşil yapraklar...
Eylüldür hüküm ferma olan
Bahar ürkek bir kuş gibi
Dallarda -yollarda
Çiçekler solmak için
İnsanlar ölmek için...

Mezarlıkta başlayan kör ateşle
Her akşam
Güneş batarken yangın yeri olurum
Güneş batarken yanar tepeler
Köyümün imansız tepeleri imana gelir...
Ölüm padişah gibi korkusuz