BENİM BABAM…

Mihnetsiz yaşamıştı yine mihnetsiz öldü
Yıllardır acıttığı kalbi ikiye böldü
Yaratanın emriydi ol dedi ve de oldu
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Ceddim Fehim’in oğlu ismi Mehmet POLAT’tı
İnşaat ustasıydı bir sürü temel attı
Rabbim tamam deyince sonsuz uykuya yattı
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Sevmezdi bazıları dürüstlüğü yüzünden
Fesatlar hazzetmezdi onun doğru sözünden
Keşke yürüyebilsek ömür boyu izinden
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Şerefiyle büyüttü bir düzine çocuğu
Gerekirse satardı sırtındaki gocuğu
Beklide hayatında tanımadı sucuğu
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Istıraptı yaşamı göbek adıydı çile
Çocukluğu gençliği geçmişti çile ile
Mutlu bir gün görmedi inan bir kere bile
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Daha o çok küçükken ölüvermiş anası
Çalınmış avucuna kimsesizlik kınası
Bilenler bilir nedir öksüzlüğün manası
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Derdin türlü türlüsü sarmıştı bedenini
Daha tez bir vakitte bilmedik nedenini
Hep hoşnutlukla andı o hasta edenini
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Bütün bunlara rağmen şükür ehli biriydi
Söze kıymet verirdi tam sözünün eriydi
Tek şikâyet konusu dizlerinin feriydi
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Ömür boyu gülmemiş biraz sertti çehresi
Lakin halim selimdi ihtiyarlık evresi
Ölünce anlaşıldı onun gerçek çevresi
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

Nurlar içinde yatsın Allah rahmet eylesin
Onu her bir adımda arayacağız kesin
Şimdi artık son sözü amelleri söylesin
Yetmiş yedi yaşında dünyadan göçtü babam

İhsan POLAT 28.08.2013 İspir