Çekilmiş gölgesi Kozanhüce’nin,
Kesilmiş ağacı,
Başı kel Kerkez’in,
Boş bakar boşluğa Karamağra..
Hayma kurulmaz daha bostana bağa,
Seki çekilmiş birer beşer ev uğrundan..

Çocuklar bilmez
Hakeke, horulu, harfene,
Bilmez çelik çubuk..
Höllüksüz kuşak..

Döner gün, devran..
Sürükler ardında..
Yaş düşmez toprağa,
Kar yağmaz dam boyu
Dize varmaz göcek..
Açmadan kurur Karadağ’da ot,
Karasu cılız, ince..
Bir zaman değil sade,
Biz yıktık biraz da
Merzimen’de su değirmenlerini

Nicedir kör,
Körkuyu,
Kara davar susuz..
Kurudu Karakuyu,
Et bağlamaz kara koyun, yaylımsız..
Yani haylanmaz çil inek nahıra
Karaaylık geçesine..
Yayık yaymaz gelin,
Yoğurt çalmaz,
Kim aça kim pişire yufka ekmeği..

Karadalak hep kıraç
Çorak kaldı Karaseki..
Sana derim sana,
Karababa Höyüğü,
Kara bahtımız, halımız..
Söyle de malum olsun,
Bağrındaki erenlere..

Nicedir yalnız ,
Köroğlu Köşkü..
Kelepkaya, Sağırdaş..
Ve kaynamaz Körpınar,
Düğünyurdu çok bekler daha..
Milelis’te..
Bir de bozarır annaçta
Miseri’nin boz kıracı..