Ömrümün dağdağası sevdan,
Her günüm yokluğunda meşekkat,
Yine gönülsüz göçleri yaşar gönlüm.
Uçsuz bucaksız çöllere.
Lotus kokulu saçların düşer aklıma.
Ne vardığım bir menzilim var.
Ne kaldığım bir mekan….

Bakışlarımın düştüğü yorgun şehir,
Her doğan güneşe borçluyum artık,
Yokluğun kucaklamış bütün sokakları,
Yine fersiz yanar sokak lambaları.
İliklerime kadar işlemiş bir hasret,
Ne vuslata gücüm var,
Ne yüreğimde hasrete derman….

Ağrıyan sol yanım yine ince sızılarda,
Kırk ikindiler bitmiş yüreğimde.
Tükenen gücüme bakıyorum mecalsizce,
Halimi sorma sorarsan bana;
İç güveyisinden hallice.
Ne bakabiliyorum ileriye,
Ne de adımlarım bir ayak önde.

Karma karışık hallerim,
Offf! sorma bana ne haldeyim,
Ankara kadar yorgun bedenim,
Bir o kadar da bezginlerdeyim.
Dar sokaklar gibi ruhum,
Birbirine geçmiş düşüncelerdeyim,
Bu akşam bir garip hallerdeyim…

DUDU BAYRAM EYEOĞLU