0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1400
Okunma
Ne vakit hava kararsa
Yalnızlığım artıyor.
Hissizim ben!diyorum ya
Yalan.
Ne vakit hava kararsa ağlarım ben.
Özlediklerime, kaderime, hislerime
Ne vakit hava kararsa hissiz olmayı dilerim.
Fakat bilirim ki mavi gökü terk ettiğinde daha bi insanım
Ağlamak gülmekten daha çok anımsatır yaşadığını
Hava karardığı vakit affetmemenin yükü biner omuzlarıma
Milyon sebep arar bulurumda
Yine affetmem yutarım karanlığı.
Gök maviliğiyle camımdan dolduğu vakit
Ben başka olurum
Ne vakit mavi göğü terk etti
Ben senden ibaretim
Kalemim, kağıdım, vicdanımla
Mavi göğü terk ettiğinde
Karanlık beni boğmaya gelir.
Karanlık, bir katildir kaza süsü veren
O vakit
Havanın karardığı vakit sakın gelme
İşte o vakit ben, ben değilim.
Yalan!
Çok fazla benim
Sen yinede gelme
Maviyi göke küstürme
5.0
100% (2)
